Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

sarmentar

Participio

sarmentado

Gerundio

sarmentando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

sarmiento
sarmientas / sarmentás
sarmienta
sarmentamos
sarmentáis / sarmientan
sarmientan

Futuro simple o Futuro

sarmentaré
sarmentarás
sarmentará
sarmentaremos
sarmentaréis / sarmentarán
sarmentarán

Presente

sarmiente
sarmientes
sarmiente
sarmentemos
sarmentéis / sarmienten
sarmienten

Pretérito imperfecto o Copretérito

sarmentaba
sarmentabas
sarmentaba
sarmentábamos
sarmentabais / sarmentaban
sarmentaban

Condicional simple o Pospretérito

sarmentaría
sarmentarías
sarmentaría
sarmentaríamos
sarmentaríais / sarmentarían
sarmentarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

sarmentara o sarmentase
sarmentaras o sarmentases
sarmentara o sarmentase
sarmentáramos o sarmentásemos
sarmentarais o sarmentaseis / sarmentaran o sarmentasen
sarmentaran o sarmentasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

sarmenté
sarmentaste
sarmentó
sarmentamos
sarmentasteis / sarmentaron
sarmentaron

Futuro simple o Futuro

sarmentare
sarmentares
sarmentare
sarmentáremos
sarmentareis / sarmentaren
sarmentaren

IMPERATIVO
sarmienta (tú) / sarmentá (vos)
sarmentad (vosotros) / sarmienten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE