Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

uniformar

Participio

uniformado

Gerundio

uniformando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

uniformo
uniformas / uniformás
uniforma
uniformamos
uniformáis / uniforman
uniforman

Futuro simple o Futuro

uniformaré
uniformarás
uniformará
uniformaremos
uniformaréis / uniformarán
uniformarán

Presente

uniforme
uniformes
uniforme
uniformemos
uniforméis / uniformen
uniformen

Pretérito imperfecto o Copretérito

uniformaba
uniformabas
uniformaba
uniformábamos
uniformabais / uniformaban
uniformaban

Condicional simple o Pospretérito

uniformaría
uniformarías
uniformaría
uniformaríamos
uniformaríais / uniformarían
uniformarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

uniformara o uniformase
uniformaras o uniformases
uniformara o uniformase
uniformáramos o uniformásemos
uniformarais o uniformaseis / uniformaran o uniformasen
uniformaran o uniformasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

uniformé
uniformaste
uniformó
uniformamos
uniformasteis / uniformaron
uniformaron

Futuro simple o Futuro

uniformare
uniformares
uniformare
uniformáremos
uniformareis / uniformaren
uniformaren

IMPERATIVO
uniforma (tú) / uniformá (vos)
uniformad (vosotros) / uniformen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE