animalio

Diccionario histórico de la lengua española (1960-1996)

animalio1, almalio. (Del lat. *animalium. Cf. port. almalho.) m. Novillo.
Algunos testimonios aparecen con desinencia latina.
887 León Tumbo Legionense f0 212v0 (MndzPidal-Lapesa-García Glos. esp. prim. p 1926 s/v almalio): Accepi de uos pretium almalio per colore de coro in quantum michi bene complacuit. 952 Ibíd. f0 459v0: Accepimus de uos in pretio que nobis bene complacuit, mulum colore amarellum et animalium airale. 959 Ibíd. f0 223: Accepimus in pretio uaka pregnata et almalio. 1019 Ibíd. A. E. (860): Dedit [...] ad Gontrio in mandadaria animalio 1 [...] pro ipso animal quod dedit ad Contrigo.
animalio2. (Del lat. *animarium. Cf. almario y animalia2.) m. Donación o entrega que una persona hace de sus bienes en sufragio por su alma.
1081 SJuan Peña, Huesca (Docs. Sancho Ramírez 1913 II 152): Hec est carta de animalio quam fecimus nos, ego, Açenare, et uxor mea, domina Blaskita, quando fuimus ad Romam. Fecimus istam cartam de nostra causa ad Sancti Ihoannis pro nostras ánimas.
b) Sufragio por el alma de un difunto.
1082 SJuan Peña, Huesca (Docs. Sancho Ramirez 1913 II 161): Ego, Sancio Galindiz, in hora obitus mei, facio hanc cartam pro commemoratione de meo animalio.

Tesoro de los diccionarios históricos de la lengua española 2021
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

Con el apoyo de Inditex

Sobre el TDHLE

Rueda de palabras

cerrar

Buscador general de la RAE

cerrar

Diccionarios

Dudas rápidas